Kek Fadilî dima…

“A çêneke berbê” 

Kek Fadil, ez nika hêşîyapê ke to zî  mîyanê ma ra bar kerdo. Zaf xemgîn a. Dêrsimê ma rê endî ûsar amo, hewrî xorî ra reqenê, şilîye biveng ra varena, serd o. Labre ez desinde şîya a roja amnanî.  

Beyoxlî de însanan û germ ra mordem nêşîkîno bifetelîyo. Ez Dêrsim ra hona ama. Sayeke serba cerabîyayîşî  ama. Çimanê mi de hestîr la û laşer, decê mi bi hestîran çarç çûrçê der û ber bîyê. Ez vana;’mi ancax jû şaîr fam keno,kek Fadil fam keno.’ Acîya cerabîyayîşî kî gûrewte, vostene ra ama boverê cayê sima, Pîya. Nîyadana ke ti ûza nîştarû. Ez berbena, seke to vînena berbîsê mi beno zêde. Ez waştîyê xo ra hona cera bîya. Ti xorî xorî mi de nîyadana û gos dana. Sate 4 a. Ti şîîr wanena. Şîîrê to zî mi egle nêkenê. Ti vana; “ Ancax cerabîyayis dano jû Dêrsimijî rê,, çike merdene uza tersê xo qedeno û teyna ra, waxt a, her çê saadê ci yo .” 

Ti xorî ra zere oncena. Çimê to, xeyalê to, sonê Dêrsim, pirdê Mazgerdî, vengê awe.  Hete ra Alîboxajî, Qutudere, Derê Laçî.. Sona Dêrsim, nêwete..Destê to de mavzer… “ Off, off vana: ‘ Ez çend adir, badîreyan ra vêrda ra , wes menda, la onca cerabîyayîs” off, off””  

Ez hêsiranê xo û  î lacekî qe wenêdana. Rîyê xo de, gepanê xo de kena pak. Ti vînena, to rê zaf giran yeno. Lawûkî pêro benê berbîsê jû çêneke, a çêneke.. 

“Biberbe Özlem, vana; “…Xora pêro eşqî ez vajî nîyê ke”…  

Biberve Özlem, “Ardî, sole,ron , seker nêkûyno a suke, bajarê Dêrsim, çayî pêro bêşekerê, la eşqî kûynê ci, koyan ra kewnê ci..No zî îşgalî keno bêmana û maxlûb.. “vana. 

Ez berbena, dej û  hestîrê mi dilopê şerabî û a şewe kenê, her ca kenê hît. Ma pîya hênî bêveng vindenîme.Çimê to jî ge sonê Dêrsimê ma, çêmê Pêrre, ge jî Muzir. Hete ra jî rawa jew çêneka bîne pînena. Nêzan ke a çêna to Özgun a, nêzan ke kam a!?  Dima ra ti xatirê xo wazena, dejanê mi zî cena, xo erzena kuçanê Beyoxlî. O lacek o ke jet roşeno onca kosê kûçe de ro.  Ez jî tarî û zûlmatê a şewe de hênî mat û maxlûb manena. Estemol endî serba mi bajarê acîye û cerabîyayîşî yo. Berbena û vindena.. Wazena ke endî agêrê Dêrsîm. 

Roja bîne ti venga mi dana, ez yena ke to,mi ver ra, hîssanê mi ra,  î çekûyanê xû yê delalan ra  şîîrê  nûşto. Bi qelema dolmeye ra kî hîre pelgî  mektuve. A mektube kî “ A çêneke berbê” ra sifte kerda. Ez zaf sa bena. Vana ke” Kek Fadil xora mi zonenê ke; eşq, acîya eşq û cerabîyayîşî  ancax ke  şair fam keno.” Dima ra, î kaxitan, dej û dirbêta xo cena, to ra xatir wazena, û  403 mercedes ra agerena welatê ma Dêrsim. “ “Dêrsim vera sona, welat Mamekîye” … 

Ya Kek Fadil, ez ama Dêrsim. Dêrsimo ke hevalê ma,ma serba ci jê fîlû sonîme merdene. Eşqê ma wo platonîg. Her keşî ma terk kerdîme, Dêrsim terk kerd, ma tayîne hal bi halî terk nêkerd. Ez û Dêrsim boyûna yenîme terk kerdene..Endî bajarî pêro serba mi bîyê bajarê ca bîyayîşî… 

Kek Fadil mabên ra zaf serrî vêrdê ra, mi nika onca a mektûbe û o şîîr wend. Murekkebê mektube tene axme bîyo. Ez vana murekkeb kî berbo, derdê ma rê.. Nika jû cerabîyayîş bîyo hazar cerabîyayîş. Berbîs bîyo hezar berbîs, cerabîyayîş û berbîs ez gûrewta pistinê xo, qe ranêverdano. Endî fam kena ke heyat; pirdê cerabîyayîş û merdene wo. Acîya Cerabîyayîş û eşqî ez kerda şaîr. Mi ef bikêrê, mi zî hewesê sima kerd. A çêneke hona berbena, serba eşqî. Her kes ca verdo kî ma eşq ca nêverdanîme. Ma domanê kowan îme,zê koyan has kenîme. Eşq kî hênî yo, koyiz o. Jê vatena to, caranî  kowan ra cêr nîno. Belka ma jî coka nêtexelîme eşq ra, sewda ra… 

Kek Fadil ti endî mabenê ma ra bar kerdo, sona.. Hema  qisawate meke, ti uca teyna nêmanena, Usênê Qeremanî( M.Ç ) verba to yeno, jê her waxtî, ti ke berba zê domanan dest keno sarê to ra, dirbetanê to pê çekûyanê xo melem keno. 

Onca sata ca bîyayîşî ya. A çêneke onca berbena.. Nafa serba birayê xû yê pîlî, serba to berbena. Cerabîyayîş reyna ma keno kemî,  reyna rizneno.. 

Kek Fadil! to rê  welat ra, hardê Dewreşî ra , ebe vayê asê yê Dêrsimî oxir bo! vana.  

Dewrê te dayîm be!  

Oxir be saîrê delal, oxir be!