Gözaltında kaybedilen ve katledilen yakınlarının akıbetini sormak ve faillerin yargılanması talebiyle her hafta Galatasaray Meydanı’nda bir araya gelen Cumartesi Anneleri/İnsanları, eylemlerinin 1050’ncisini gerçekleştirdi.
Karanfiller ve gözaltında kaybettirilen yakınlarının fotoğraflarıyla Galatasaray Meydanı’nda bir araya gelen Cumartesi Anneleri, bu hafta Mayıs 1994’te İstanbul’da gözaltına alındıktan sonra işkenceyle öldürülen Halil Alpsoy ile kuzeni Kasım Alpsoy’un faillerini sordu.
Eyleme İstanbul Barosu Başkanı İbrahim Kaboğlu da destek verdi.
Burada konuşan İnsan Hakları Derneği (İHD) Kayıp Komisyonu’ndan Sebla Arcan, Anneler Günü’ne derin bir acı ve kapanmayan bir boşlukla girdiklerini söyledi.
“Devleti yönetenler ise yine kamuoyuna ‘Her daim hürmetlerin en büyüğünü hak eden annelerimiz’ diyen kutlama mesajları yayınlayacak. Ama yıllardır evlatlarını arayan, adalet için mücadele eden anneleri görmezden gelmeye devam edecekler.” diyen Arcan gözaltında kaybetmenin, devlet görevlileri tarafından ya da devletin bilgisi ve onayı dahilinde işlenmiş bir insanlık suçu olduğunu söyledi.
“Bu suça maruz kalanlar yalnızca kaybedilen kişiler değil; aynı zamanda onların akıbetini bilmeden, yıllarca belirsizliğin içinde yaşamaya zorlanan aileleridir” diye konuştu. Ardından da Halil ve Kazım Alpsoy’un kaybedilmesine giden süreci şöyle anlattı:
“Halil Alpsoy, 12 Mayıs 1994 gecesi eşi ve 40 günlük bebeğiyle birlikte İstanbul Kanarya’daki evine dönerken, evinin önünde bekleyen polisler tarafından gözaltına alındı. Eşi karşı çıktığında polisler kimliklerini göstererek, ‘Merak etme, karakola kadar götürüyoruz. Yarım saat sonra gelir.’ dediler. Halil Alpsoy beyaz bir Toros ile götürüldü ve bir daha geri dönmedi.
18 gün sonra, işkenceden tanınmayacak hale gelmiş bedeni evine 540 km uzaklıktaki Kırıkkale’de bir ormanlık alanda bulundu. Kardeşleri onu sadece elindeki çocukluk izinden teşhis edebildi.
Halil Alpsoy’un gözaltına alınmasından bir hafta sonra, bu kez polisler kuzeni Kasım Alpsoy’un Adana’daki evine baskın düzenledi. 30 yaşındaki Kasım, uzun namlulu silah taşıyan maskeli polisler tarafından 18 Mayıs 1994 sabahı gözaltına alınarak Adana İstihbarat Dairesi’ne götürüldü. Aynı günün akşamı serbest bırakıldı; ancak kimliğine el konuldu. ‘Yarın gel, kimliğini al.’ denildi.
Eve döndüğünde işkenceden bitap haldeydi. Eşine, İstanbul’da gözaltına alındığında sorgulamasına katılan timin Adana’daki işkencesine de dahil olduğunu söyledi. Ertesi gün, kimliğini almak üzere MİT binasına gitti. Akrabası kapıda bekledi, ancak Kasım Alpsoy o binadan bir daha çıkamadı.
Bugüne kadar Halil ve Kasım Alpsoy’un gözaltına alındıkları inkâr edildi. Ailelerinin yaptığı tüm başvurular sonuçsuz bırakıldı. Hiçbir devlet kurumu, gerçeğin açığa çıkarılması ve faillerin yargılaması için etkili bir araştırma-soruşturma yürütmedi. 31 yıldır tüm iktidarlar, bu ailelerin adalete ulaşmasını engelledi.”
Arcan “Adaletin tesisi, hukuk sisteminin asli görevidir. Kasım ve Halil Alpsoy dosyasında adaleti sağlamak için harekete geçin” diyerek yargı makamlarına seslendi.
“Kaç yıl geçerse geçsin; Kasım Alpsoy, Halil Alpsoy ve tüm kayıplarımız için adalet istemekten, devletin evrensel hukuk normları içinde hareket etmek zorunda olduğunu hatırlatmaktan vazgeçmeyeceğiz.” diye konuştu.
Erdoğan’a ‘sözünü’ hatırlattılar
Eylemde konuşan Kasım Alpsoy eşi Şeyla Erdoğan Alpsoy, Cumartesi Anneleri/İnsanları’nın Recep Tayyip Erdoğan’la görüşmesini hatırlatarak Erdoğan’dan sözünü tutmasını istedi:
“31 yıldır Galatasaray Meydanı’nda adalet arıyoruz. Cumartesi Anneleri olarak daha önce kayıplarımızın bulunması için Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan ile görüştük. Erdoğan, bize onların faillerini bulacağına dair söz verdi ama sözünü yerine getirmedi. Bu sözün yerine getirilmesini istiyoruz. Galatasaray Meydanı’nın bahriyelerinin kaldırılmasını ve alanın Cumartesi İnsanları’na açılmasını talep ediyoruz. Kimse bizim gibi bu acıları çekmesini istemiyoruz. Artık kayıplarımızın kemiklerini istiyoruz. Bu ülkeye barış gelsin istiyoruz.”
“Failler yargılansın”
Halil Aksoy’un oğlu Serdar Aksoy da “Kayıplarımız varken çocuklar çocukluğunu kaybediyor. Babamı götürdüklerinde ben o zaman 14 yaşındaydım. Şu an da 45 yaşındayım, hala babamın eli kolu bağlıyken, bize söylemek istediği son şeyin ne olduğunu merak ediyorum. Yıllardır babamın son sözlerini kafamda kurguluyorum. Bizler yıllardır acılarla yetim bir çocuklukla büyüdük. Belki de sahte gülüşleriyle cellatlar aramızda dolaşıyordur. Dönemin Emniyet Müdürü Mehmet Ağar çocukların yüzüne nasıl bakıyor merak ediyorum. Cumhurbaşkanı Erdoğan, Cumartesi Annelerine verdiği sözü tutsun. Kayıplarımızı nereye gömdünüz? Kemiklerini ve faillerin yargılanmasını istiyoruz” diye konuştu.
