Aileye yeni bir bebek katıldığında ya da kardeşler arasında dikkat rekabeti ortaya çıktığında, kıskançlık duygusu kaçınılmaz olabilir. Bu durum, özellikle küçük yaş grubundaki çocuklarda öfke, içe kapanma ya da davranış değişiklikleriyle kendini gösterebilir. Ancak endişelenmeyin—kardeş kıskançlığı, doğru yaklaşımlarla yönetilebilir ve zamanla sağlıklı bağlara dönüşebilir.
Kıyaslamayın, Her Çocuğun Eşsiz Olduğunu Vurgulayın
Çocuklar, küçük de olsalar karşılaştırıldıklarını çok çabuk fark ederler. “Ağabeyin bunu yapabiliyor, sen neden yapamıyorsun?” gibi cümleler, kıskançlığı körükleyebilir. Onların ilgi alanlarına, yeteneklerine odaklanmak, bireysel değerlerini artırır.
Duygularını Konuşmasına Alan Açın
“Sen kıskanmıyorsun değil mi?” gibi yönlendirici sorular yerine, “Kardeşinle ilgili neler hissediyorsun?” demek, çocuğun duygularını bastırmadan ifade etmesini kolaylaştırır. Unutmayın, duygular bastırıldığında davranış bozuklukları olarak geri dönebilir
Özel Zaman Ayırın
Yeni bir bebek geldiğinde büyük kardeş çoğunlukla “artık önemsenmiyorum” duygusuna kapılır. Gün içinde sadece ona ait olacak 10–15 dakikalık “özel zamanlar”, bu duyguyu büyük ölçüde onarabilir. Oyun, hikâye okuma ya da birlikte yürüyüş gibi küçük anlar bile etkili olur.
Sorumluluk Değil, Dahil Olma Hissi Verin
“Sen artık ablasın, ilgilenmen gerek” demek yerine “Kardeşin bezini getirir misin, yardımın çok işe yarayacak” gibi yönlendirmelerle çocuğa büyüklenmiş değil, katkı sağlayan biri gibi hissettirmek daha yapıcıdır.
Sabırlı Olun, Sürece Güvenin
Kardeş kıskançlığı bir gecede geçmez. Ancak duygularını tanıyan, kabul gören bir çocuk zamanla kardeşiyle bağ kurar. Zaman zaman kıskançlık geri gelebilir ama bu sürecin bir parçasıdır. Süreklilik gösteren sevgi, bu duygunun en etkili ilacıdır.
Son Söz: Kıskançlık, Sevginin Yarışı Değil Onay Arayışıdır
Kardeş kıskançlığı, çoğu zaman çocuğun “beni de fark edin” çığlığıdır. Onu bastırmak değil, anlamak ve yönlendirmek uzun vadede kardeşler arasında sağlıklı bir bağ kurmanın anahtarıdır.
