PAPAĞAN

Kırlangıç gibiydi, durmuyordu çenesi. Arkadaşlarıyla birlikte kurduğu komün evini terk etmiş, büyük işçi mahallesini ikiye bölen beton köprünün altına sığınmıştı. Üst üste serdiği mukavvaların üzerindeki pasaklı battaniyelere dayamıştı yaşamını. Bakışlarımı bakışlarına yedirerek, ara vermeksizin konuşuyordu. “Onlarla birlikte kalamazdım. Çok et...