Doç. Dr. Yalçın Çakmak’ın çevirerek yayına hazırladığı, Aleviliğin yazılı kaynakları içerisinde değerlendirilen Tabîbu’l-Kulûbi’l-Asfiyâ ve Seyru Sülûki’l-Evliyâ, Lejand Yayınları imzasıyla okurlarıyla buluştu. Bu yönüyle eser, “Aleviliğin yazılı kaynakları var mıdır?” yönünde yürütülen güncel tartışmalara kendi cephesinden ışık tutan bir cevap niteliği taşımakta.
On altıncı yüzyılın ikinci yarısı ile 18. yüzyılın başları arasında kaleme alındığı düşünülen eserin, içerik bakımından, Kızılbaşların ilmihali olarak Anadolu’daki takipçilerinin başvuru kaynaklarından sayılan Buyruk metinlerinden etkilendiği düşünülmekte. Eserde özellikle Erdebil Dergâhı’nın kurucusu Şeyh Safiyüddin’den başlayarak, Şeyh Sadreddin ve devamında da bu soyun takipçileri, Kızılbaş Safevi Devleti’nin kurucusu Şah İsmail (Hatâyi) ile oğlu Şah Tahmasb’a (Şah Dehmân) yapılan güçlü vurgular söz konusu etkinin boyutlarını açık bir şekilde ortaya koymakta. Ayrıca, Kızılbaş inancı içerisinde 17. yüzyıldan itibaren giderek yer edinmeye başlayan Hacı Bektaş-ı Velî ile onun adından hareketle anılan Bektaşiliğin tarikat bünyesine adını sonradan dahil ettiği Ahmet Yesevî’ye de yer verilmekte. Bununla da Safevilerin etkisinin Anadolu’daki Kızılbaş takipçileri arasında azalmaya başladığı ve yerini de giderek Bektaşi Tarikatı’nın doldurup, zaman içerisinde Kızılbaşlar ile Bektaşiliğin Çelebî kolunun senteziyle “Alevilik” olarak anılarak, günümüze değin uzanan inancın itikad tarihine ışık tuttuğu düşünülmekte.
Eser aynı zamanda; Alevilikteki biline geldik “4 Kapı, 40 Makam”dan öte, “5 Kapı, 50 Makam ve 25 Şart” öğretisine değinmekle beraber, Safeviler döneminden kalma halîfetu’l-hulefâlık makamı ile ibadetlerin gerçekleştirileceği dini bir mekâna da vurgu yapmasıyla, Alevilerin ibadethanesi olarak görülen “cemevlerine” yönelik tarihsel bir vurgu taşıması bakımından önemli görülmekte.
